‘Je lijkt wel een teletubbie’

Cherise: “Het belangrijkste is dat je weet hoe je een ruimte desinfecteert, bijvoorbeeld als in een kamer iemand is verpleegd die is besmet met de MRSA-, VRE of een andere ziekenhuisbacterie. Of zoals nu, om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Voordat een besmette ruimte opnieuw in gebruik genomen kan worden, gaan wij er grondig doorheen. Gordijnen eraf, kasten leeg. Alles wat je ziet moet schoon. De corona-afdeling maken we sowieso elke dag heel goed schoon, om de bedden heen.”

Naomi: “Vooral op de IC is het best heftig. De mensen die hier verpleegd worden, zijn bijna allemaal van de wereld. Ze liggen in coma of zijn om andere redenen niet aanspreekbaar. Of ze willen iets zeggen, maar het lukt niet.” Cherise: “Ik probeer me zo veel mogelijk op mijn werk te focussen om niet te veel te voelen. Eén keer lukte dat niet. Een oude dame die geen Nederlands sprak dwaalde rond op de gang. Ze was letterlijk en figuurlijk de weg kwijt. Ze was zo verdrietig dat ik zelf ook in tranen was en geprobeerd heb haar  te troosten.”

Cherise: “Soms schiet het even door me heen dat ik nu wel heel dicht op het coronavirus zit. Maar dan vertrouw ik op mezelf. Dat ik me goed aan de protocollen houd en beschermende kleding draag. Naomi: “Bij het omkleden checken Cherise en ik elke ochtend bij elkaar of we niets zijn vergeten. Een patiënt vond dat ik er zo mal uitzag, dat hij een foto van me wilde maken. Hij zei: ‘je lijkt wel een teletubbie.’ Buiten het ziekenhuis ben ik banger voor corona. Toen ik deze zomer in Artis was, kwam een moeder met haar kinderen bijna tegen me aanstaan om in het aquarium te kunnen kijken. Ik vroeg haar of ze alsjeblieft anderhalve meter afstand wilde houden. Toen ze daar niet van onder de indruk bleek, zei ik erachteraan dat ik op de corona-afdeling werk. Dat hielp.”

Naomi: “Zeker. We worden nu niet alleen veel beter in ons schoonmaakwerk, we leren ook andere nieuwe dingen. Specialisten doen ’s morgens ook de opstart: dan verdelen we het werk over de collega’s. En zijn er zieken, dan los je dat op door met diensten te schuiven. Je draagt als specialist dus best veel verantwoordelijkheid.” Cherise: “Ik ben niet alleen beter geworden in mijn werk, ook als mens heb ik me ontwikkeld. Ik heb veel mensenkennis opgedaan. Het is hectisch, collega’s zijn moe en iedereen staat onder druk. Dat kan tot kleine irritaties leiden. Daar moet je mee leren omgaan. Als je geduldig blijft en aardig bent, zijn andere mensen dat ook voor jou.”

Naomi: “Ik werkte pas twee weken in het Spaarne Gasthuis toen ik op de corona-afdeling terechtkwam. Daar zijn we samen ingewerkt. We lijken veel op elkaar, hebben dezelfde humor en zijn in de afgelopen maanden beste vriendinnen geworden. Ik ben altijd blij als we samen staan ingeroosterd. Op dagen dat we niet samen werken, bellen we elkaar.” Cherise: “Het eerste wat we samen gaan doen als corona voorbij is, is samen uit eten, of een high tea of dagje sauna. Dingen die vriendinnen normaal met elkaar doen.”